TOO 2022/01
In een notendop
Zorgt het Krokusakkoord nu echt voor een doorbraak in de bouwshift? Hoe kan de leegstand van morgen gebaat zijn bij een anticipatieve (i.p.v. een reactieve) hergebruikstrategie? Wat zijn de aandachtspunten als we het hebben over de realisatie van warmtenetten? En wat behelzen de Fit for 55 wetgevingsvoorstellen van de Europese Commissie nu precies?
De antwoorden op deze en vele andere vragen leest u in dit nummer van TOO, het onmisbare tijdschrift voor iedereen die bij de bescherming en de ordening van de menselijke leefomgeving betrokken is.
Boeiende bijdragen over vernieuwende wetgeving en interessante actualiteit krijgen naar goede gewoonte het gezelschap van pertinente besprekingen van bepalende omgevingsrechtspraak, die in dit nummer o.a. slaat op de milieueffectrapportage, de vergunningsverlening of nog het ontvankelijk- en volledigheidsonderzoek.
Over de houdbaarheidsdatum van een milieueffectrapport
Ten minste houdbaar tot … Iedereen heeft zich bij het opentrekken van de koelkast al eens de vraag gesteld: “Is dit nog goed?” Deze vraag kwam recent buiten de culinaire context (nogmaals) aan bod bij de Raad van State. Net zoals er meestal bevestigend wordt geantwoord na het bestuderen van een yoghurtje dat een dag of twee over tijd is, heeft ook de Raad van State bevestigend geantwoord na het bestuderen van een niet zo nieuw project-MER.
Of hoe de vergunningsprocedure voor een nieuwe afvalenergiecentrale en de Raad van State een belangrijke les in herinnering brengen inzake de houdbaarheid van een milieueffectrapport ...
Nog niet geabonneerd op TOO?
Hou met TOO de vinger aan de pols van het omgevingsrecht en het omgevingsbeleid.
Inhoud
Op het menu
- Vervuil Mei Niet – Isabelle Larmuseau
Cocktail
- Taxonomie: een nieuw tijdperk voor duurzaamheid – Kelly Verreth en Cathy Suykens
Voor het gerecht
- Het krokusakkoord en de taskforce bouwshift: doorbraak in de bouwshift? – Prof. Tom Coppens
- De leegstand van morgen. Van een reactieve naar een anticipatieve hergebruikstrategie – Geoffrey Vanderstraeten en René Van der Lecq
- De realisatie van warmtenetten: een duurzaam project van jaren, uitgelegd in een notendop – Koen Van den Wyngaert en Hartwin Leen
- Fit for 55: een maatschappelijk onevenwichtige inspanningstest van lange adem? – Jan De Mulder
Bij het gerecht
- RvVb besluit te snel tot een ‘totaalproject’ in het kader van de m.e.r.-regelgeving – Matthias Strubbe
- Over de houdbaarheidsdatum van een milieueffectrapport – Vanessa McClelland
- Het drieluik van de zaak Orye: steunen op oude vergunningsaanvraag leidt tot gebrekkige vergunningverlening – Robin Verbeke
- Het ontvankelijk- en volledigheidsonderzoek: geen af te punten boodschappenlijstje – Annelies Maes
Woord vooraf
Vervuil Mei Niet
De Knack-campagne ‘Maai Mei Niet’ roept op om Vlaanderen in bloei te zetten door in mei niet te maaien. Hoe meer bloemen, hoe meer nectar, een gedekte tafel voor bijen, vlinders en insecten. Met deze kleine ingreep wil ‘Maai Mei Niet’ helpen de klimaat- en milieuproblematiek aan te pakken.
De natuur helpen door ronduit niets te doen, het lijkt wel een gedroomde succesformule. Waarom dus geen ‘Pomp Mei Niet’ en ‘Loos Mei Niet’ om de huidige droogte aan te pakken? Nu we weten dat chemische verontreiniging de veilige planetaire limiet heeft overschreden, pleit ik voor ‘Vervuil Mei Niet’, een persoonlijke ‘Maai Mei Niet’-variant.
Gelukkig hebben we op Europees niveau de Green Deal en het indrukwekkende kroonstuk ‘Fit for 55’. Dat het om veel meer gaat dan om enkele vrolijke ingrepen in de mooie maand mei, blijkt uit de bijdrage van Jan De Mulder. Of en wanneer we zullen landen met dit loodzware pakket, is jammer genoeg een open vraag.
Laten we dan maar onze hoop stellen in initiatieven als de EU Taxonomie (Cathy Suykens en Kelly Verreth) en in andere beloftevolle projecten zoals een haalbare en betaalbare realisatie van de bouwshift (Tom Coppens), de keuze voor een anticipatieve hergebruikstrategie om leegstand tegen te gaan (Geoffrey Vanderstraeten en René Van der Lecq) en de realisatie van warmtenetten (Koen Van den Wyngaert en Hartwin Leen).
Op projectniveau leert de rechtspraak dat alles staat of valt met een wettige vergunningverlening en de daaraan voorafgaande milieueffectenbeoordeling. Matthias Strubbe verdiept zich in het controversiële vraagstuk of het nu wel degelijk het ‘totaalproject’ is, dat voorafgaandelijk op effecten moet worden onderzocht. Vanessa McClelland vestigt onze aandacht op de houdbaarheid van een milieueffectenrapport; we beseffen te weinig dat die in Nederland slechts twee jaar bedraagt. Ook op de vergunningsaanvraag zelf staat een houdbaarheidsdatum, waarschuwt Robin Verbeke. We eindigen met goed nieuws: wie een valse start maakt met een beweerdelijk onvolledige vergunningsaanvraag, vindt soelaas in de bijdrage van Annelies Maes.
Nog niet geabonneerd op TOO?
Hou met TOO de vinger aan de pols van het omgevingsrecht en het omgevingsbeleid.
